* Nie upokarzaj dziecka: bo ono, tak jak Ty, ma silne poczucie własnej godności.
* Staraj się nie stosować takich metod, których sam w dzieciństwie nie akceptowałeś.
* Pozwalaj dziecku dokonywać wyboru w miarę możliwości jak najczęściej.
* Jeżeli zachowałeś się wobec dziecka niewłaściwie, przeproś je i wytłumacz się. Nie bój się utraty autorytetu, dziecko i tak wie kiedy popełniasz błędy.
* Nigdy nie mów źle o dziecku, w szczególności w obecności innych osób.
* Nie mów “zrobisz to, bo ja tak chcę” – jeżeli musisz czegoś zabronić, zawsze to uzasadnij.
* Jeśli wydajesz polecenia dziecku, staraj się nie stać nad nim i mówić “z góry swego autorytetu”.
* Nie musisz być za wszelką cenę konsekwentny. I nie musisz być w zgodzie z innym dorosłym przeciwko dziecku, jeżeli wiesz, że on nie miał racji.
* Gdy nie wiesz, jak postąpić, pomyśl, jak Ty poczułbyś się, będąc dzieckiem
* Staraj się być czasem adwokatem własnego dziecka .
* Bądź życzliwym, pogodnym, cierpliwym przewodnikiem i towarzyszem swego dziecka w jego kłopotach szkolnych.
* Staraj się zrozumieć swoje dziecko: jego potrzeby, możliwości i ograniczenia.
* Spróbuj jak najwcześniej zaobserwować, czy twoje dziecko ma trudności, na czym one polegają i co jest ich przyczyną – wyjaśnij swoje wątpliwości, omów spostrzeżenia na drodze konsultacji z psychologiem, logopedą, pedagogiem i w razie potrzeby z lekarzem.
* Spróbuj pomóc swojemu dziecku – zaobserwuj w czasie codziennej pracy z dzieckiem, co jest najskuteczniejsze dla przezwyciężenia jego trudności: w razie potrzeby skorzystaj z literatury i fachowej pomocy nauczyciela – terapeuty, logopedy (w formie terapii indywidualnej lub grupowej).
* Bądź w stałym kontakcie z nauczycielem swego dziecka i pedagogiem szkolnym.
* Chwal i nagradzaj swoje dziecko nie tyle za efekty pracy, co za włożony w nią wysiłek oraz spraw, aby praca z dzieckiem stała się przyjemna dla was obydwojga.
“Dzieci chowane bez pieszczoty, są jak kwiaty hodowane bez słońca.”
Alfred de Musset
